پرنده های بی وطن

اينجا غروبه نازنين
دنيا دروغه نازنين
تو شهر غربت، زندگي
چه بي فروغه نازنين

رنگين کمونه آسمون، قناريهاي بي زبون
لحظهء سخت رفتنه، از عاشقي دل کندنه

پرنده هاي بي وطن
همه اسيرن مثل من
صداي خوندن ندارن
آه ه ه ه ه ه ه آه ه ه ه ه ه ه 

وقتي که تنهايي مياد
ستاره اي در نمياد
اميد موندن ندارم

خسته شدم از اين روزاي بي کسي
اي هم صدا پس کي به دادم ميرسي؟
تو غربته شهر فرنگه کاغذي
مرگم رسيد، پس کي به دادم ميرسي؟

شهر من اون شهر ديگه است
ستاره هاش رنگ ديگه است
خورشيد و ماهش آشناست
اونجا يک دنياي ديگه است
خشِ خشِ زنجيراش مياد
گريهء شب گيراش مياد
اما صداي عاشقي، 
از سوي کوچه هاش مياد